Wat is angst?

Angst is een emotie die ontstaat als er gevaar dreigt. In veel gevallen is angst van korte duur. Toch komt het ook voor dat de angstklachten lang aanhouden. Soms zijn ze zelfs levenslang aanwezig.  Bij een angst- of en paniekstoornis is sprake van angstklachten, zonder een reële dreiging. Wanneer heftige angstklachten optreden zonder een reële bedreiging is er mogelijk sprake van een angststoornis. Het ontbreken van een reële dreiging onderscheidt angststoornissen van normale gevoelens van vrees of angst. De symptomen zijn in beide gevallen hetzelfde: Ongeveer 25% van de personen geneest spontaan van de angstklachten. Bij een behandeling met cognitieve- en/of gedragstherapie en medicatie reageert ongeveer 70% van de personen positief. Dat wil zeggen dat verbeterde klachten ook na lange termijn verbeterd blijven. Belangrijk is te realiseren dat je niet alleen bent. Ongeveer 1 op de 5 Nederlanders (tussen de 18 – 64 jaar) heeft ooit in zijn leven last gehad van een angststoornis.  

Afspraak maken of meer informatie?

Contactformulier06-48115597rfh.tobe@gmail.com

 

 

Psychische symptomen bij angst

• derealisatie (gevoel dat de buitenwereld niet meer echt is);
• depersonalisatie (gevoel buiten het eigen lichaam of de eigen geest te staan of als in een droom te leven);
• de angst om dood te gaan, gek te worden of de controle te verliezen.

Een paniekstoornis is het herhaaldelijk optreden van plotse, onverwachte aanvallen van intense angst. De persoon ervaart onverwacht grote angst zonder dat daar een directe aanleiding voor is. Deze angstaanvallen kunnen gepaard gaan met bovenstaande symptomen.  

 

Vermijdingsgedrag (agorafobie):

Bestaat er bij een paniekstoornis vermijdingsgedrag, dan is er sprake van een paniekstoornis met agorafobie. Men vermijdt dan situaties van waaruit vluchten onmogelijk of schaamtevol is. Agorafobische vermijdingssituaties zijn: openbaar vervoer, drukke winkels en supermarkten, theaters en kerken, wachten in een rij, tunnels en snelwegen. Agorafobisch vermijdingsgedrag kan ook voorkomen zonder dat men een paniekaanval heeft gehad. Het vermijdingsgedrag hangt dan vaak samen met de angst voor paniekachtige verschijnselen zoals duizelingen, diarree, de angst om controle over blaas of darmen te verliezen of te moeten overgeven. Bij ouderen komt de angst om te vallen regelmatig voor.  

Meestal zijn we het bangst voor het vrezen dat er angst of/en paniek optreed

De gedachte ‘stel dat het zou gebeuren’ blokkeert ons om in beweging te komen en verder te gaan. Wanneer we echter leren om met angst om te gaan, dan zouden we kunnen merken dat je meer bent als angst. Of te wel, je heb angst, maar je bent het niet.